یاد مظلومیت امام علی (ع) در شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز قزوین، صبح روز نوزدهم ماه رمضان، امام علی (ع) در حال نماز در محراب مسجد کوفه توسط ابن ملجم مرادی ضربت خوردند و دو روز بعد و در دومین شب از لیالی قدر یعنی در شب بیست‌ویکم ماه رمضان به شهادت رسیدند.

شهید مطهری رحمه الله علیه درباره ساعات آخر عمر حضرت علی علیه السلام می‌فرماید: شگفت انگیزترین دوره‌های زندگی علی علیه السلام در حدود ۴۵ ساعت؛ یعنی فاصله ضربت خوردن تا وفات ایشان در شب بیست و یکم رمضان است. انسان کامل بودن علی علیه السلام این جا ظاهر می‌شود؛ یعنی در لحظاتی که مواجه با مرگ شده است. شگفتی‌های علی علیه السلام و معجزه‌های انسانی او در این جا ظاهر می‌شود. علی علیه السلام در بستر افتاده و ساعت به ساعت حالش وخیم‌تر می‌شود و سموم روی بدن مقدس علی علیه السلام بیش‌تر اثر می‌گذارد، اصحاب ناراحتند، گریه می‌کنند، ناله می‌کنند؛ ولی می‌بینند لب‌های علی خندان و شکفته است و می‌فرماید: «شهادت در راه خدا، همیشه آرزوی من بوده و برای من چه چیز از این بهتر که در در حال عبادت شهید شوم». پر حرارت‌ترین سخنان علی علیه السلام آن‌هایی است که در همین ۴۵ ساعت از ایشان صادر شده است.

شب بیست و یکم رمضان شب شهادت امام علی (ع) و از شب‌های قدر و یکی از مهم‌ترین مناسبت‌ها در تقویم شیعه است. شیعیان معمولاً این شب را در مساجد، حسینیه‌ها و سایر اماکن مذهبی، به عزاداری برای امام علی (ع)، احیاء و انجام اعمال شب قدر می‌گذرانند و اعمال این شب را که در مفاتیح الجنان ثبت شده است انجام می‌دهند.