چاک شومر: فرامین اجرایی ترامپ غیرعملی و ضعیف هستند

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما به نقل از شبکه تلویزیونی ‌ای بی سی، جُرج اِستفانوپولوس (George Stephanopoulos)، مجری برجسته برنامه «دیس ویک» (This Week - این هفته) در این شبکه، اظهارداشت: همین طور که ما برنامه خود را امروز صبح آغاز می‌کنیم، تعداد موارد ابتلای جدید به کووید-۱۹ در آمریکا از مرز پنج میلیون تن نیز گذشته است، که بیش از هر کشورِ دیگر در جهان است. این در حالی است که میلیون‌ها شهروند آمریکایی که در خلال این همه گیری، مشاغل خود را از دست داده اند، با یک هفتهِ دیگر که حقوق و مزایای بیمه بیکاریِ آن‌ها تمدید نشده است، مواجه شده اند، که علتِ آن فروپاشیِ گفتگو‌ها میان کاخ سفید و دموکرات‌های کنگره بوده است. سپس دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، اعلام کرد که خودش شخصاً وارد عمل خواهد شد و با صدور فرمان‌های اجراییِ ریاست جمهوری، در این خصوص کاری خواهد کرد. آنگاه، ترامپ یک سری اسناد (فرمان‌های اجرایی) را امضاء کرد که به ادعای خودش، مشکلاتی را که مستأجران، کارگران و بیکارانِ آمریکایی با آن مواجهند، را حل خواهد کرد. وی دموکرات‌های کنگره به ویژه نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا، و چاک شومر، رهبر جناح اقلیت (دموکرات) سنا- را مقصرِ فروپاشی و به بن بست کشیده شدن مذاکرات دموکرات‌های کنگره با کاخ سفید عنوان کرد.
مجری این شبکه گفت: رئیس جمهور (ترامپ) می‌خواهد حقوق ۶۰۰ دلار در هفتهِ کنونی برای بیکاران آمریکایی را به ۳۰۰ دلار تقلیل دهد که دولت فدرال آمریکا آن را با دست بردن به موجودیِ صندوق مقابله با بلایای طبیعی، خواهد پرداخت و ایالت‌های آمریکا نیز صد دلارِ دیگر به آن اضافه خواهند کرد تا به مجموع ۴۰۰ دلار در هفته برای بیکاران آمریکایی برسد.
استفانوپولوس از شومر پرسید: آیا ترامپ قدرت و اختیارِ انجام چنین کاری را (بدون تأییدِ کنگره) دارد؟ آیا شما برای متوقف کردن او (ترامپ)، به دادگاه خواهید رفت؟
شومر که از دادن پاسخِ مستقیم به این سؤال در رابطه با قانونی بودن یا نبودن اقدام ترامپ در خصوص امضای فرامین اجرایی، طفره می‌رفت، به ناکارآمدی این فرامین در حل مشکلات کنونی آمریکا اشاره کرد و گفت: «اجازه دهید که من ابتدا این مسئله را مطرح کنم که ما به طور کلی یک بحران عظیم در کشورمان داریم. این بزرگترین بحران اقتصادی از زمان رکود بزرگ اقتصادی (در دهه ۱۹۳۰ میلادی در آمریکا) است. به علاوه، این بزرگترین بحران بهداشتی در کشورما از زمان همه گیری گسترده (آنفلوآنزا در سال‌های ۱۹۱۸ و ۱۹۱۹) به حساب می‌آید.»

 

شومر افزود: «متأسفانه، فرامین اجرایی رئیس جمهور (که وی اخیراً صادر کرده است)، را می‌توان در یک کلمه توصیف کرد که باید آن را "ناچیز" بخوانیم (که به رفع این بحران هیچ کمکی نخواهد کرد). اما اگر بخواهیم آن فرامین اجرایی را در سه کلمه توصیف کنیم، باید بگوییم: این فرامین اجرایی "غیرقابل اجرا، ضعیف و بسیار کوته نظرانه (دارای دامنه‌ای بسیار تنگ) " هستند. ترامپ این فرامین را در خلال مراسمی در باشگاه ورزشی و تفریحیِ خود اعلام کرد که دقیقاً مانند همان مراسم، بسیار نمایشی بود، اما این فرامین در عمل، هیچ کاری را از پیش نخواهند برد. ما باید در خصوص ناکارآمدی این فرامین اجرایی به دو نکته اشاره کنیم: اولاً این که در این فرامین اجرایی، چه پیشنهاداتی مطرح شده است و در ثانی، در این فرامین اجرایی، چه مسائلی رها شده و اصلاً به آن‌ها پرداخته نشده است.»
شومر اضافه کرد: «در رابطه با پیشنهادات مطرح شده (در این فرمان‌های اجرایی) باید بگویم که در خصوص حقوق بیمه بیکاری، ابتدا باید تأکید کنم که دستمزد ۶۰۰ دلار در هفته (برای بیکاران آمریکایی) تاکنون بسیار موفق عمل کرده و موجب شده است که میلیون‌ها نفر از مردم به ورطه فقر سقوط نکنند. پرداخت این دستمزد‌ها به بیکاران باعث شده است که پول‌های بسیار زیادی به اقتصاد آمریکا مجدداً "پمپاژ" (تزریق) شود، زیرا خرید‌هایی که مصرف کنندگان آمریکایی انجام می‌دهند، بهترین عامل پیشرفت است که وارد اقتصاد (آمریکا) می‌شود، اما آن‌ها (جمهوری خواهان) در نظر دارند که آن (۶۰۰ دلار) را کاهش دهند.»
مجری: رئیس جمهور (ترامپ) می‌گوید که آن (۶۰۰ دلار در هفته) باعث می‌شود که مردم، دیگر نخواهند به بازار کار بازگردند و مانع از کاریابیِ مجدد آن‌ها (به علت تنبلی و دریافت پولِ رایگان از دولت) می‌شود.

 

شومر: «شواهد نشان می‌دهند که این ارزیابی اصلاً صحیح نیست. این به معنای تحقیر مردم آمریکا (از سوی ترامپ) است. آمریکایی‌ها تمایل دارند کار کنند، اما وقتی نرخ بیکاری در کشور ما ۱۰ الی ۱۱ درصد است، آن‌ها نمی‌توانند برای خود یک شغل پیدا کنند. در چنین شرایطی، نباید حقوق مردم (دستمزد بیکاری) را کاهش داد. نکته دوم این است که این (پیشنهاد رئیس جمهور) اصولاً برنامه‌ای غیرقابل اجراست. اکثر ایالت‌های آمریکا ماه‌ها طول خواهند داد تا این پیشنهاد را به اجرا گذارند، زیرا این یک پیشنهاد کاملاً تازه است که صرفاً با آبِ دهان و چسب، به هم چسبانده شده است (پیشنهادی خام و سرِ هم بندی شده است). علاوه بر این، بسیاری از ایالت‌های آمریکا، به این دلیل که بودجهِ کافی ندارند، آن صد دلاری را که رئیس جمهور پیشنهاد کرده است، نخواهند پرداخت و مزید بر علت این است که اجرای این پیشنهاد باعث کاهش ذخایر مالیِ موجود در صندوق کمک به مناطق طوفان زدهِ آمریکا و انحراف آن پول‌ها برای پرداخت بیمه بیکاری- آن هم در آستانه اوج گیری فصل طوفان‌های شدید آمریکا (در اواخر تابستان و اوایل پاییز) - خواهد شد.»
مجری این شبکه بار دیگر به سؤال اولیهِ خود بازگشت و پرسید: آیا رئیس جمهور حق دارد چنین کاری را انجام دهد؟ آیا این (صدور فرامین اجراییِ مزبور) امری قانونی است؟
شومر: «خوب، من پاسخ به این سؤال را به وکلا محول می‌کنم. نکتهِ اصلی این است که این فرامین اجرایی آن کار را (که برای رفع مشکلات آمریکا به آن نیاز است) انجام نمی‌دهند. این پیشنهادات برای هفته‌ها یا حتی ماه‌های آتی در بسیاری از مکان‌های آمریکا، به اجرا درنخواهند آمد، زیرا این پیشنهادات به صورت کاملاً دیوانه وار، سرِ هم بندی شده اند. اگر وی (ترامپ)، همانطور که ما (دموکرات ها) در "قانونِ قهرمانان" انجام داده ایم، صرفاً آن ۶۰۰ دلار را تا اول ژانویهِ ۲۰۲۱ (۱۲ دیماه ۱۳۹۹) تمدید می‌کرد، همه چیز به نرمی و راحتی، پیش می‌رفت.»
مجری: نظر شما در رابطه با به تعویق انداختن مالیات بر دستمزد‌های کارگران (که ترامپ پیشنهاد کرده است) چیست؟

 

کاهش مالیات بر دستمزد‌های کارگران نیز یکی دیگر از این پیشنهاداتِ کاملاً غیرمعقول است. ابتدا باید توجه کنید که این صرفاً یک تعویقِ (و نه بخشودگیِ) مالیاتی است و از اینرو، این مالیات‌ها تا آخر ماه دسامبر امسال (۱۱ دیماه ۱۳۹۹)، همچنان روی هم انباشته خواهند شد که در نهایت، کارفرمایان در آن هنگام که سررسید این تعویق منقضی شود (در آخر دسامبر)، باید آن مالیات‌های انباشته شده را به دولت فدرال آمریکا بپردازند. از اینرو، اکثر کارفرمایان آمریکایی، صرفاً این پول‌ها (مالیات‌های معوقه) را نزد خود نگه خواهند داشت تا در زمانِ مقتضی، آن را (به دولت فدرال) بپردازند. من با برخی از این کارفرمایان خودم صحبت کرده ام. آن‌ها این پول‌ها را به اقتصاد آمریکا پمپاژ (تزریق) نخواهند کرد (زیرا آن را صرفاً ذخیره خواهند کرد). در ثانی، رئیس جمهور گفته (وعده داده) است که: اگر من بار دیگر (در انتخابات نوامبرِ امسال) به ریاست جمهوری آمریکا انتخاب شوم، تمام این مالیات‌ها را مشمول بخشودگی قرار خواهم داد و آن‌ها را از کارفرمایان نخواهم گرفت.

شومر افزود: اگر ترامپ چنین کند، باعث کاهش پول‌های موجود در صندوق‌های تأمینیِ بیمه‌های "تأمین اجتماعی" و "مِدیکِر" خواهد شد. از اینرو، اگر شما مزایایی از بیمه‌های "تأمین اجتماعی" و "مدیکِر" در آمریکا دریافت می‌کنید، اگر ترامپ بار دیگر به ریاست جمهوری انتخاب شود، باید مراقبِ شرایط خود باشید.»

 

مجری: آیا شما حاضرید با کاخ سفید در خصوص این مسئله سازش و مصالحه کنید تا به یک توافقِ نهایی دست یابید؟
شومر: «ما (دموکرات ها) تاکنون هم سازش‌های فراوانی کرده ایم، اما من می‌خواهم یک نکتهِ دیگر درباره فرامین اجرایی اخیر رئیس جمهور مطرح کنم و آن مسائلی است که در این فرامین اجرایی رها شده و به آن‌ها اصولاً پرداخته نشده است. یکی از این مسائل، ارائه بودجه کافی برای گسترش تست‌های کروناست. ما اکنون نظامی در رابطه با تست گرفتن در آمریکا داریم که اصلاً کارآمد نیست. رئیس جمهور روند تست گرفتن در آمریکا را- برخلاف سایر کشورها- کاملاً در هم و بر هم و نابسامان کرده است. هیچ بودجه‌ای نیز برای بازگشایی امنِ مدارس در نظر گرفته نشده است. مدارس، برای بازگشایی سالم و امنِ خود، به پول نیاز دارند. آن‌ها فقط برای تأمین تجهیزات محافظتی شخصی (مانند ماسک و غیره)، به پول احتیاج ندارند، بلکه آن‌ها برای راه انداختن اتوبوس‌های مدارس در مسیر‌های سابقِ خود نیز به بودجه نیاز دارند. آن‌ها اکنون به اتوبوس‌های بیشتری احتیاج دارند، زیرا اکنون (به علت فاصله گذاری اجتماعی) کودکان نمی‌توانند در این اتوبوس‌ها دقیقاً (مانند سابق) در کنار یکدیگر بنشینند. مدارس همچنین به سیستم‌های بهتری برای تهویهِ هوا نیاز دارند. بسیاری از مدارس اکنون می‌خواهند سالن‌های ورزشی و غذاخوریِ خودشان را (که بسیار بزرگ هستند و فاصله گذاری اجتماعی در آن‌ها امکانپذیر است) به کلاس‌های درس تبدیل کنند و از اینرو، این سالن‌ها به نصب سیستم‌های تهویه مطبوعِ کارآمد نیاز دارند.

 

در فرامین اجرایی رئیس جمهور هیچ بودجه‌ای برای دولت‌های ایالتی و محلی (شهرداری ها) در نظر گرفته نشده است. ما شاهد اخراج گسترده کارکنان (در دولت‌های ایالتی و شهرداری ها) خواهیم بود. این صرفاً یک مفهومِ "انتزاعی" نیست. مثلاً جمهوری خواهان درباره ایالت‌های آبی (که حامی دموکرات‌ها هستند) صحبت می‌کنند. این در حالی است که هیچ فرقی نمی‌کند که این کارکنان در کدام ایالت آمریکا از مشاغلِ خود اخراج شوند. یک آتش نشان، یک آتش نشان است. یک راننده اتوبوس یا کسی که زباله‌ها را جمع آوری می‌کند، نیز ممکن است اخراج شوند. این‌ها مشاغلی بسیار مهم هستند، اما در فرامین اجرایی رئیس جمهور (ترامپ) هیچ پولی برای سرِ کار نگه داشتن این نوع کارکنان در ایالت‌های آمریکا در نظر گرفته نشده است. هیچ بودجه خاصی نیز برای برگزاری انتخابات در نظر گرفته نشده است. هیچ پولی برای کمک به اداره پست یا برای فراهم کردن تغذیهِ (رایگان یا ارزانقیمت) برای کودکانِ (فقیر) در نظر گرفته نشده است. در این فرامین اجرایی هیچ کمک "واقعی" برای ممانعت از اخراج اجباری مردم از خانه هایشان (به علت عدم پرداخت اجاره بها یا اقساط وام مسکن) وجود ندارد. آن‌ها (در آن فرامین اجرایی) بسیاری از مسائل را رها کرده و به رفع آن مشکلات اصلاً نپرداخته اند. از اینرو، این سؤال مطرح می‌شود که ما دموکرات‌ها چه پیشنهادی داریم؟ ما آن ۳/۴ تریلیون دلار بسته کمک‌های اقتصادی را که در "قانون قهرمانان" مطرح کرده بودیم، بر اساس ارزیابی‌های دقیق، پیشنهاد کردیم. از اینرو، اگر این قانون مورد تصویب هر دو مجلس (نمایندگان و سنا) قرار می‌گرفت و رئیس جمهور نیز آن را امضا می‌کرد، تمام نیاز‌های مردم آمریکا را در خلال این بحران، برآورده می‌ساخت. اکنون نیاز‌های عظیمی در کشور وجود دارند. بررسی‌ها و نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهند که دو سومِ مردم آمریکا بسته کمکیِ ۳/۴ دهم تریلیون دلاری ما (دموکرات ها) را بر بسته کمکی یک تریلیون دلاریِ آن‌ها (جمهوری خواهان) ترجیح می‌دهند، زیرا بسته پیشنهادی آن‌ها اصولاً کارآمد نیست. با این حال، ما برای این که در جهت سازش و مصالحه (با کاخ سفید) تلاش کرده باشیم، نانسی پلوسی، رئیس (دموکراتِ) مجلس نمایندگان آمریکا، با مذاکره کنندگان از دفتر رئیس جمهور صحبت کرده و خطاب به آن‌ها گفته بود: «ما یک تریلیون دلار از پیشنهادِ خودمان پایین می‌آییم و شما نیز یک تریلیون دلار از پیشنهادِ خودتان بالا بیایید. اگر چنین شود، پیشنهاد ما تبدیل می‌شود به یک طرحِ ۲/۴ تریلیون دلاری و پیشنهاد شما تبدیل می‌شود به یک طرح دو تریلیون دلاری که بسیار به هم نزدیک هستند و آنگاه ما خواهیم توانست بر سر رقمی میان این دو عدد، با هم به توافق برسیم و به سرعت، همه کار‌ها را (برای کمک به مردم آمریکا) انجام دهیم. آن‌ها (مذاکره کنندگان از طرف ترامپ) گفتند ما به هیچ وجه این کار (سازش) را نخواهیم کرد.

شومر افزود: من به آن‌ها گفتم آیا این بدان معناست که همه (اعضای کنگره) باید صرفاً راه شما را بروند یا به جاده بروند (و گُم شوند)؟ آن‌ها اصولاً پاسخ دادند: بله.

 

 

شومر تأکید کرد: این راهی مناسب برای رسیدن به یک توافق نیست. البته من امیدوارم: حال، که آن‌ها این فرامین اجرایی را صادر کرده اند، مردم آمریکا ببینند که این پیشنهاداتِ آن‌ها تا چه حد ناچیز، کوته نظرانه و ناکارآمد (برای حل مشکلات آمریکا) است و آنگاه جمهوری خواهانی که به این فرامین اجرایی اینقدر اعتماد کرده و به آن متکی شده بودند، مجبور خواهند شد پای میز مذاکره (با دموکرات‌های کنگره) بیایند، زیرا اوضاع اقتصادی کشور خوب نیست، بحران بهداشتی نیز در این کشور وجود دارد که هر روزه هزار نفر (بر اثر ابتلا به کرونا) جان می‌دهند و ما آن پیشرفتی را که می‌بایست در روند مقابله با کرونا داشته باشیم، نداریم. در ضمن، مردم آمریکا از این وضعیت در کشورشان اصلاً خشنود نیستند. آنگاه جمهوری خواهان پای میز مذاکره خواهند آمد و پیشنهاد ما را برای سازش و مصالحه بر سر طرحی که بین پیشنهاد‌های ما و آن‌ها باشد، خواهند پذیرفت و سرانجام به توافقنامه‌ای (با ما) دست پیدا خواهند کرد.»