مرگ بن علی سرآغاز مرحله ای نو در تاریخ معاصر عرب

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما،  القدس العربی مرگ بن علی رئیس جمهور مخلوع تونس را سرآغاز مرحله ای تازه در تاریخ معاصر عرب دانست.
پایگاه اینترنتی روزنامه القدس العربی چاپ لندن در سرمقاله خود نوشت: درگذشت زین العابدین بن علی رئیس جمهور مخلوع تونس چند روز بعد از برگزاری انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری رخ داد که این انتخابات نیز حاصل درگذشت یک رئیس جمهور دیگر یعنی الباجی قائد السبسی بود. به این ترتیب مرگ و زندگی و سیاست در تونس به شکلی پرمعنا و نمادین با هم در آمیخته اند.
این رویدادها نه تنها در شبکه های اجتماعی تونس بلکه در همه کشورهای عربی بحث و جدل فراوان ایجاد کرده است به خصوص کشورهایی که مردم آنها از فرار بن علی در چهاردهم ژانویه 2011 تاثیر پذیرفتند، رخدادی که بعد از انقلاب مردم تونس باعث ایجاد رشته انقلاب ها و خیزش هایی در مصر، لیبی، سوریه، یمن و بحرین شد و مردم این کشورها را از امید به فرار رهبران مستبد یا حل و فصل های سیاسی واقعی سرشار کرد تا شاید کشورهای عربی مانند اکثر کشورهای جهان در مسیر دموکراسی قرار گیرند.
موضوع بن علی در انتخابات اخیر تونس مطرح بود و حتی یکی از نامزدهای زن، آشکارا وابستگی خود به نظام او را اعلام کرد و طرح سیاسی او مبتنی بر بازگرداندن آن نظام همراه با کمی شاخ و برگ بود. شخصیت های نظام قدیم و ایدئولوژی آن هم تاثیری آشکار بر زیرساخت های سیاسی و حزبی تونس داشتند که معنای آن این است که طرز تفکر حکومت های استبدادی در چارچوب فرآیند دموکراسی ادامه می یابد و همراه با بحران های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی فزونی می گیرد زیرا انسان فراموشکار است و تمایل به تغییر ممکن است با اصرار برای حمایت از دموکراسی و توسعه آن برای الحاق گروههای بزرگتری از ملت متبلور شود یا با تمایل قهقرایی برای بازگشت به عقب و یادآوری افتخارات شلاق امنیتی و چکمه نظامی.
قربانیان بن علی نیز خاطرات خود از روزهای زندان و شکنجه و تعقیب و شکنجه و سرکوب مخالفان و ممانعت از آزادی بیان را زنده کردند و دیگران نیز ترجیح دادند روزهای ”ثبات امنیتی“ و سطح قابل قبول معیشتی برای طبقه متوسط را به یاد بیاورند اما این خاطرات گزینشی، احوال طبقات مردمی در حاشیه ها و روستاها را که عامل اصلی بروز انقلاب بودند نادیده می گیرد.
برخی نیز در اظهارنظرهای خود، فرار بن علی را در مقایسه با رهبرانی که به قدرت چسبیدند و کشور و مردم را نابود کردند در فهرست محسنات او قرار می دهند که البته این مقایسه ای نادرست است. فرار رئیس جمهور تونس با وجود ابهامی که در آن موجود است به هوشمندی او و لطفش مربوط نمی شود بلکه مربوط به موازنه قوایی است که او را از سرکوب بیشتر بازداشت و به فرار تشویق کرد.
با وجود اینها نتایج انتخابات ریاست جمهوری اخیر و ماهیت انتقام از نهادهای سیاسی و احزاب حاکم و راهیابی القروی و قیس سعید به دور دوم نشان می دهد که ملت تونس همچنان اصرار دارد در مسیر انقلاب پیش برود و به دموکراسی برسد که این مهم هنوز از چارچوب توانایی های اغلب ملت های عربی بیرون است.