اعمال محدودیت دیپلماتیک برای ظریف یا زنگ هشدار برای تغییر مقر سازمان ملل

وزارت امور خارجه امریکا علی رغم تهدید وزارت خزانه داری این کشور مبنی بر تحریم  ظریف وزیر امورخارجه کشورمان که در واکنش انفعالی به سرنگونی پهپهاد امریکایی هنگام تعرض به آب های سرزمینی ایران صورت گرفت، روادید حضور وی و هیات همراه را در نشست شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل درباره اهداف توسعه پایدار این سازمان در مقر دائمی آن در نیویورک را صادر کرد اما مایک پمپئو وزیر امور خارجه امریکا در اظهاراتی غیرمعمول و آمرانه از حق تردد وزیر امورخارجه کشورمان در فاصله بین مقر سازمان ملل و مقر نمایندگی ایران در همان نزدیکی سخن گفت که این اظهارات نگرانی سازمان ملل را نیز برانگیخت.
ماجرا از آن جا شروع شد که دکتر ظریف در جریان سفر قبلی خود به نیویورک برخلاف معمول با شبکه فاکس نیوز که گفته می شود رسانه مورد علاقه ترامپ است مصاحبه کرد و از اعمال نفوذ گروه موسوم به "بی" شامل: بولتون، بنیامین نتانیاهو، بن سلمان و بن زاید بر تصمیمات دونالد ترامپ و استفاده ابزاری از وی برای اجرای طرح های آشوب طلبانه خود در منطقه پرده برداشت که شوک بزرگی بر این گروه و افکار عمومی امریکا و دنیا وارد کرد. 
این افشاگری در کنار دیگر عواملی همچون آغاز مبارزات درون حزبی انتخابات ریاست جمهوری سال 2020 امریکا و یا افشای نقش امارات در ستاد انتخاباتی سال 2016 امریکا و بازداشت جرج نادر در این زمینه باعث شد که دیگر گروه "بی" قدرت مانور قبلی خود را برای استفاده ابزاری از دولت و شخص ترامپ از دست دهد و به اصطلاح خشم خود را روی وزیر امورخارجه ایران خالی کند. 
نکته قابل تامل در این میان این است که هرچند آقای ظریف مایک پمپئو را در فهرست گروه بی قرار نداد اما واقعیت این است که وی دست کمی از دیگر اعضای این گروه ندارد و حتی در مواردی همچنانکه در جریان نشست اخیر اوانجلست های امریکا (مسیحیان آخر الزمانی و حامیان پروپاقرص صهیونیست ها) مشاهده شد در خوش خدمتی به نتانیاهو و راستگرایان صهیونیستی از دیگران پیشتاز است.
اما درمجموع هرچند اعمال محدودیت ها برای تیم دیپلماسی ایران در مقر دائمی سازمان ملل در نیویورک نتوانست مانع جدید در سر راه ماموریت آن ایجاد کند و نشان داد که امریکا و بخصوص تیم بی تا چه اندازه از روشن شدن حقانیت ایران ترس و وحشت دارند اما یک نکته را نه برای ایران بلکه برای جامعه جهانی گوشزد کرد که راستگرایان حاکم بر امریکا از وجود مقر دائمی سازمان ملل در نیویورک به عنوان اهرم فشار علیه دولت های مخالف سوء استفاده می کند و لذا تا دیر نشده باید فکری برای تغییر مقر دائمی این سازمان کرد همچنانکه استفاده ابزاری امریکا از دلار برای اعمال سلطه اقتصادی خود برجهان خیلی از کشورها را به فکر یافتن بدیل های مناسب انداخته و در این راستا استفاده از پول های ملی  به جای دلار در مراودات دو جانبه در دستور کار قرار گرفته است.
--------------------------------
احمد کاظم زاده