اهانت به اعراب با انتخاب دستیار جدید وزیر خارجه آمریکا

العربی الجدید در یادداشتی به قلم لمیس اندونی نوشت: انتخاب دیوید شینکر صهیونیست به عنوان دستیار وزیر خارجه آمریکا در امور خاورمیانه اذعانی ضمنی به قصور تیم ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، در تبلیغات برای معامله قرن است و نشان می دهد این تیم به میانجی خوش زبان تر و انعطاف پذیرتر برای صحبت با مقامات اردن و فلسطینی نیاز دارد میانجی که روابطی گسترده با نویسندگان, روزنامه نگاران و سیاستمداران عرب دارد. این فرد, ذاتا, با تیم ترامپ در کاخ سفید تفاوتی ندارد و هدفش حفظ طرح صهیونیسم در فلسطین است اما تفاوت اینجاست که شینکر که پیشتر در موسسه خاورنزدیک واشنگتن فعالیت کرده بود بیشتر به رویکرد تیمی نزدیک است که بیشترین تاثیر را در ترسیم جزئیات سیاست آمریکا در منطقه داشته است. رویکرد او بیشتر به پدرخوانده اعظم و دیپلمات کارکشته یعنی دنیس راس نزدیک است که یکی از مهمترین وکیلان مدافع منافع اسرائیل به شمار می رود و از دهه 80 قرن گذشته در جهت منافع اسرائیل و ضرر رساندن به حقوق مردم فلسطین در وزارت خارجه آمریکا فعالیت می کند.
مایک پمپئو, وزیر امور خارجه آمریکا, یکسال است که شینکر را به عنوان دستیار خود نامزد کرده است اما کنگره هفته گذشته با انتخاب وی موافقت کرد که این مسئله نشان می دهد اعضای ارشد مجلس نمایندگان آمریکا متقاعده شده اند تیم ترامپ در جلب موافقت کشورهای عربی بانفوذ درباره معامله قرن شکست خورده است. تفاوت کاخ سفید با وزارت خارجه این است که اولویت برای این وزارتخانه ثبات کشورهای عربی متحد آمریکاست و این کار را در راستای حمایت اسرائیل می داند و ترجیح می دهد روند صلح احیا شود تا به مجبور کردن فلسطینی ها برای امضای امتیازات مشروعیت داده شود و آنها (فلسطینی ها) به ازای یک ساختار سیاسی زشت و ناهمگون, ادامه سیطره اسرائیل را بر سرزمین فلسطین و ساکنان آن بپذیرند و از حق بازگشت و تعیین سرنوشت خود دست بکشند.
شاید شینکر حاشیه بیشتری برای مانور با تشکیلات خودگردان و دستگاه پادشاهی اردن داشته باشد به خصوص اینکه اتحادیه اروپا و انگلیس به این دو طرف گفته اند معامله قرن هرگز روی خورشید را نخواهد داد. اما خطر اینجاست که اردن و تشکیلات خودگردان به عنوان یک متحد راهبردی با شینکر تعامل کنند و او نیز آنها را به اعلام پذیرش سایر جوانب سیاست آمریکا در منطقه متقاعد کند.

شینکر به تایید سیاست اسرائیل علیه ایران معروف است و به همین سبب برای صدور اعلامیه رسمی بی سابقه کشورهای عربی تلاش خواهد کرد اعلامیه ای که در آن ایران, ونه اسرائیل, به عنوان خطر برای جهان عرب شناخته می شود. همچنین شینکر گام هایی در جهت انزوای حزب الله برخواهد داشت. او به تایید راستگرایان سیاسی در لبنان معروف است و روابطی قوی با ارکان این گروه و حتی کادرهای آن دارد و بیشتر از سایر دیپلمات های آمریکا می تواند از این روابط برای تحریک جبهه داخلی لبنان به ضرر صلح داخلی این کشور استفاده کند.
روابط شینکر با روزنامه نگاران و سیاستمداران و حتی معارضین عرب که به صورت مستمر میزبان او در اردن, فلسطین و لبنان هستند بخشی از خطر او در تبلیغات برای سیاست آمریکا و بلندپروازی های اسرائیل به شمار می رود. متاسفانه این طرف ها اصرار دارند وقت زیادی به شینکر بدهند زیرا تصور می کنند می توانند در افکار او تاثیر بگذراند. با پیگیری طولانی مدت فعالیت های موسسه واشنگتن و شخص شینکر می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که همه جلسات این موسسه بر نوشته ها و صحبت های شینکر تاثیر گذاشته است اما نه به نفع ملت های عرب بلکه برای درک بحران های داخلی و توجه به آنها در ساختار سیاست آمریکا. می دانیم که این موسسه در چارچوب لابی صهیونیست ها نقشی غیر رسمی در آمریکا و تاثیری گسترده بر وزارت امور خارجه, رسانه ها و کنگره این کشور دارد.
در ادامه این یادداشت آمده است:‌ شینکر از حامیان سرسخت طرح های عادی سازی روابط با اسرائیل است و استفاده او از روابط گسترده اش برای ترویج اهمیت ابقای روابط اقتصادی به ویژه بین اسرائیل و اردن غافلگیر کننده نخواهد بود. او به امان زیاد سفر می کند و از مخالفت اردنی ها با عادی سازی روابط اقتصادی آگاه است و همواره برای جدا کردن تدابیر نژادپرستانه و شهرکسازی اسرائیل از روند عادی سازی روابط کشورهای عربی و تل آویو تلاش می کند. از این رو شیوه او با تیم ترامپ تعارض خواهد داشت و دولت ها و روشنفکران عرب نباید وارد این اختلاف ها بشوند. حتی اگر ترامپ طرحش را پس بگیرد, آمریکا الحاق قدس و جولان را به اسرائیل به رسمیت شناخته است و مخالفت موسسه خاورنزدیک واشنگتن با (الحاق) اراضی کرانه باختری مخالفت با این ایده نیست بلکه موسسه واشنگتن اصرار دارد این الحاق در چارچوب روند صلح صورت بگیرد و از گزینه سرکوب استفاده شود تا فلسطینی ها به نشستن بر سر میز مذاکره تسلیم شوند.
نویسنده ادامه داده است: به این ترتیب با غرور تیم ترامپ در منطقه عربی مواجه خواهیم شد تیمی که هرکس در آن فعالیت می کند دکترین راستگراترین صهیونیست های شهرک نشین را دارد. این در حالیست که تیم وزارت امور خارجه آمریکا در امور منطقه را صهیونیستی اداره می کند که بیشترین اطلاع را از نظام ها و جوامع عربی دارد. از این رو آسوده نشستن خطرناک است. حضور شینکر چالشی بزرگ برای جنبش تحریم و مبارزه با عادی سازی روابط کشورهای عربی و جهان با اسرائیل به شمار می رود زیرا شیوه نرم استعمار همواره نرم باقی نمی ماند. ظاهرا پیامدهای بحران داخلی اسرائیل نیز در معامله قرن تاثیر گذاشته است از این رو تل آویو تاخیر در اعلام این معامله را خواستار شد و به وزارت خارجه آمریکا فرصت داد تا رویکرد خود را به جلو ببرد. شاید ترامپ به شینکر اجازه دهد برای کاهش تنش با متحدان واشنگتن در منطقه و اروپا تلاش کند و همزمان برای اعمال راه حل نهایی تصفیه مناقشه فلسطین زمینه سازی کند.
در حال حاضر توپ در زمین کشورهای عربی است شاید همچنین کاهش فشارهای عربستان و امارات بر اردن و تشکیلات خودگردان باشیم زیرا شینکر همواره به حمایت مالی و اقتصادی از اردن و فشار نیاوردن به تشکیلات خودگردان دعوت می کرد زیرا ثبات اردن برای ثبات اسرائیل مهم است و اردن همواره به خاطر این مسئله باج خواهی می کند. شینکر گاهی اوقات به اصلاحات اقتصادی در اردن دعوت می کند اما عملا از منافع اسرائیل و آرمان هایش دفاع می کند زیرا موسسه واشنگتن باهوشتر از طرفداران اسرائیل است که به شیوه ای فجیع برای تسلیم کردن نظام ها و ملت های عربی برخورد می کنند.
در پایان این یادداشت آمده است: شخصیت شینکر و تجربه او برای درک علل انتخاب او به عنوان دستیار وزیر خارجه آمریکا در امور خاورمیانه مهم است اما مسئله مهمتر رویکردی است که در راستای آن کار می کند. علاوه بر این روابط گسترده اش توانایی بیشتری برای تاثیر گذاری و فریب افکار عمومی به او می دهد و روابطی که با اکثر کشورهای عربی از جمله امارات و عربستان دارد او را به فرستاده ای ماهر برای تبلیغ معامله قرن تبدیل می کند. در نهایت رویارویی با سیاست آمریکا که شینکر و بقیه از آن سخن می گویند به قدرت های عربی نیاز دارند که می توانند بین درخواست برای عدالت اجتماعی و آزادی ها و رهایی از وابستگی انسجام برقرار کنند. کشتار شورای نظامی در سودان مثالی واقعی برای واقعیت موضع نظام عرب و آمریکا در برابر ملت های عربی است و انتخاب یک صهیونیست سرسخت که نقابی دوستانه بر چهره دارد به عنوان دستیار وزیر خارجه آمریکا در امور خاورمیانه به معنای اهانت به ملت ها و نظام های عربی است.