گزارش مکتوب؛
هرمزگان پیشتاز در صنعت میگوی کشور
هرمزگان با بیش از دو هزار و سیصد هکتار ساحل دریایی یکی از مناطق مستعد پرورش میگو در کشور است.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خلیج فارس؛ میگو یکی از انواع آبزیان است که بیش از ۳۰ سال پیش در هرمزگان پرورش داده میشود."اسم میگو که میآید، یاد قصههای مجید در سال ۷۰ میافتیم که با آن لهجه زیبا و شیرین اصفهانی بخشی از خاطرات کودکیمان را تداعی میکند. یادش بخیر، برای اینکه مجید به بیبی بفهماند میگو چه خاصیتهایی دارد و برای یادگیری ریاضی مفید است، چه تلاشهایی که نکرد. آن سالها هنوز فرهنگ مصرف میگو در ایران آنچنان که باید جا نیفتاده بود... "
بخشی از سریال قصه های مجید
با گذشت سالها از ساخت فیلم قصههای مجید و تبلیغات دیگر هنوز سرانه مصرف میگو در کشور بسیار پایین است.
مصرف سرانه میگو در کشور و هرمزگان کمتر از ۵۰ گرم در سال است که ۱۰ برابر پایینتر از میانگین جهانی است.
میگو دارای فواید فراوانی شامل ضد فشار خون بودن، سرشار از سلنیوم (خاصیت اکسیدانی دارد)، ضد آلزایمر، ضد کم خونی و منبع پروتئین و کلسترول خوب است.
به گفته کارشناسان علم تغذیه، امگا ۳ فراوانی که در میگو وجود دارد، باعث میشود عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری کند.
سالانه ۱۶ هزار تن میگوی پرورشی در هرمزگان تولید و تنها ۲۰ درصد آن در داخل مصرف میشود.
میگوی موجود از سه هزار هکتاردر ۱۱ سایت و ۲۰۰ مزارع فعال برداشت میشود
لاروها پس از تکثیر دراستخرهای خاکی مزارع که با جزر و مد دریا آبگیری شده است پرورش مییابند
مدت زمان پرورش میگو ۴ تا ۶ ماه است.
بیشتر میگوی برداشت شده روانه بازارهای خارجی میشود.
زمان برداشت میگو در دو نوبت تیر و آبان در سال است.
معاون آبزی پروری اداره کل شیلات هرمزگان میگوید: اکنون ۱۰ هزار هکتار مزرعه در هرمزگان واگذارشده و ۲۰ هزار هکتار نیز استعداد یابی شده است.
کریمی میافزاید: با بهره بردرای از ۳۰ هزار هکتار سطح تولید با افزایش ۱۰ برابری به ۱۵۰ هزار تن میرسد.
وی میگوید:همه لارو مورد نیاز در مزارعه نیز در مراکز تکثیر در استان تولید میشود.
هرمزگان با ۱۱ مرکز تکثیر سالانه نزدیک به ۲ میلیارد لارو میگو تولید و بخشی از نیازهای استانهای سیستان و بلوچستان، خوزستان و گلستان را نیز تامین میکند.
تولید میگو در هر هکتار بین سه تا ۵ تن است که با افزایش عمق و تراکم و مکانیزه شدن تا ۸ تن نیز قابل افزایش است.
با توسعه پرورش میگو زمینه اشتغال ۵ هزار نفر در استان فراهم شده است. بانوان نیز از این اشتغال بی بهره نمانده اند.
بصیری پرورش دهنده میگو میگوید: نزدیک به ۳۰۰ نفر نیروی کار دارد که از این شما ۳۰ درصدبانوان هستند.
به ازای هر هکتار یک نفر اشتغال مستقیم و غیر مستقیم ایجاد میشود.
صنعت میگو در ۵ سال اخیر روند رو به گسترش داشته است و بطور میانگین سالانه ۲۰ درصد بر مزارع پرورش میگو استان افزوده شده است.
برخورداری از هرمزگان از صنعت پرورش میگو باعث شده است تا اقتصاد هرمزگان ماهیت شیلاتی داشته باشد.
بیش از ۷۰ درصد صنعت آبزی پروری هرمزگان در حوزه پرورش میگو است. میگوی ایرانی در خارج از کشور با گونه ممتاز هرمزگان شناخته میشود و مشتریان متعددی از ماهها قبل از برداشت قراردادهای خرید میبندند
میگوی هرمزگان همه استانداردهای سلامت بهداشتی و غذایی جهانی را از جلمه عاری بودن از آنتی بیوتیکها، قارچ کشها یا مواد دارویی و افزودنیهای غذایی نگه دارنده دارد.
اکنون برای پرورش از گونه " وانومی" استفاده میشود که مقاومت بالایی در برابر بیماری ها، رشد سریع و سازگاری با آب و هوایی هرمزگان دارد.
این گونه نخستین بار از هاوایی و آمریکای لاتین به استان آورده شده است و اکنون به گونهای بومی تبدیل شده است.
دو بار برداشت میگو در سال از دیگر مزیتهای پرورش میگو در استان است.
در استان بوشهر رقیب اصی هرمزگان یکبار در سال میگو برداشت میشود.
بوشهر با تولید ۱۵ هزار تن میگوی پرورشی در سال رتبه دوم برداشت این محصول در کشور است.
هرمزگان برای دومین سال متوالی رتبه نخست برداشت میگو در کشور است.
برداشت میگو در هرمزگان در دو نوبت تیرماه و آبان است
بیش از ۸۰ درصد میگوی پرورشی هرمزگان صادر میشود.صادرکننده و تولید کننده نمونه میگو در هرمزگان میگوید: سالانه با صادرات هزار تن میگو ۶ و نیم میلیون دلار درامد ارزی دارد.آزاد دولتی میافزاید: میگوی هرمزگان اکنون به بیش از ۵ کشور دنیا در آسیا و اروپا صادر میشود.سالانه ۱۴ هزار تن میگو از هرمزگان به ارزش ۷۲ میلیون دلار به خارج از کشور صادر میشود.گردش مالی در بخش صنعت میگو نیز رقمی بیش از ۳۰۰ میلیارد تومان است.استفاده از فراوری میگو ارزش افزوده و اشتغال بیشتری در این بخش ایجاد میکند.در ۱۳ واحد بسته بندی و فراوری در استان هزار نفر فعال هستندظرفیت روزانه تحویل گیری این واحدها ۲۵۰ تن در روز است.مختاری تولید کننده سوخاری میگو میگوید: استفاده از محصولات فراوری شده میگو، مانند نوع پفکی و سوخاری و چیبس به توسعه بازار میگو کمک میکند.نه تنها واحدهای فراوری در استان فعالیت ندارند بلکه واحدهای بسته بندی نیز گرفتار فرسودگی اند.امانی مسئول واحد فراوری اداره کل شیلات هرمزگان میگوید: همه واحدهای بسته بندی استان عمرشان ه. بیش از ۲۰ سال میرسد.وی میافزاید: هدررفت انرژی و مدت زمان بالای نگهداری در تونل انجماد و تحویل گیری پایین از مشکلات فنی این واحدهاست.واردات خوراک میگو از خارج از استان از دیگر مشکلات پیش روی میگوکاران است. نزدیک به ۳۰ درصد خوراک غذایی و تغذیه میگو از خارج از کشور وارد میشود که نوسانات دلار و تحریمها باعث افزایش هزینه تولید این محصول میشود.شیلات هرمزگان برنامههای برای ایجاد انگیزه در میان سرمایه گذاران بخش خصوصی و حضور شرکتهای تعاونی و صیادی فراهم کرده است.همه این مشکلات باعث نشده است تا زمینه جذب سرمایه گذار در این صنعت پردرآمد متوقف شود.مدیر کل شیلات هرمزگان میگوید: پرورش میگو جزو طرحهای اقتصاد مقاومتی در هرمزگان است و حمایتهای ویژه در پرداخت تسهیلات به متقاضیان و پرداخت سرمایه در گردش به فعلان فعلی صورت میگیرد.پرویز محبی میافزاید: از زمان طرح اقتصاد مقاومتی تاکنون بیش از ۲۰۰ میلیارد تومان برای توسعه سه طرح بزرگ و مزارع کوچک در استان پرداخت شده است.متقاضیان با ۲۰ درصد آورده میتوانند از این تسهیلات استفاده کنند.هزینه راه اندازی هر هکتار مزرعه ۱۵۰ میلیون تومان است.وی میافزاید: تهیه اطلس میگوی استان نیز در مراحل نهایی است و بزودی منتشر میشود.در این اطلس اطلاعاتی درباره مزارع پرورش میگو و قابل واگذاری برای سرمایه گذاران جمع اوری شده است.کریمی معاون آبزی پروری اداره کل شیلات هرمزگان نیز میگوید: به علت کاهش منابع آبزیان دریایی به طرحهای پرورش میگو توجه ویژه شده است.وی افزود: برای بهره مندی از افراد بومی محلی و صیادان سنتی ۵ هزار هکتار از مناطق ساحلی سیریک و جاسک و بندرعباس در حال مطالعه است و به افراد بومی در قالب تعاونیهای تولید واگذار میشود.استان هرمزگان دارای ظرفیتهای زیادی در زمینه پرورش و تکثیرمیگواست که توجه وسرمایه گذاری درزمینه افزایش ظرفیت میتواندتحولات اقتصادی دراین زمینه بوجودآورد.امروز تکثیر و پرورش آبزیان به علت وجود پروتئین و مواد معدنی سرشار و کوتاه بودن زمان تکثیر در تمامی دنیا از پردرامدترین مشاغل است.نویسنده: محمد امیرمحمدی