پخش زنده
امروز: -
عرفه، روز سرمستی عرفات وجود از رایحه دعا + فیلم
صدای پای عرفه به گوش می‌رسد، روز شناخت خویش و آفرینش، روز بازگشت عارفانه از بن بست گمراهى‌ها به شاهراه هدایت و عروج.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما، عرفه است، روزی که نابخشوده ترین گناه ها، با اعتراف دل و مرثیه سرایی زبان و باران چشم ها با لطف و رحمت پروردگار بخشیده می شود.
عرفه است و تو دعوت شده ای در جمعی که خالصانه پروردگار خویش را می خوانند:
الْحَمْدُ لله الَّذى لَیْسَ لِقَضآئِهِ دافِعٌ وَلا لِعَطائِهِ مانِعٌ وَلا کَصُنْعِهِ صُنْعُ صانِعٍ
«خداى را سپاس که براى حکمش برگردانندهاى،و براى بخشش بازدارندهاى و همانند ساخت هاى ساخته هیچ سازندهاى نیست»
و هم نوا می شوی با نوای آسمانی امامی که حجّش را ناتمام گذاشت برای اصلاح امت جدش و احیای فریضه امر به معروف و نهی از منکر:
اَنْتَ کَهْفى حینَ تُعْیینِى الْمَذاهِبُ فى سَعَتِها وَتَضیقُ بِىَ الاَْرْضُ بِرُحْبِها
«تو پناهگاه منى زمانى که راه ها با همه وسعتشان درمانده ام می کنند، و زمین با همه پهناورىاش بر من تنگ می گیرد»
عرفه روز تولد اشک است برابر دریا دلی امام حسین(ع)، تا پنجره ای به رویت باز شود به سمت کربلا، جایی که نسیم دل انگیز عشق و ایثار و شهادت در آن می ورزد.
و دلت می خواهد بداند امامت از کدام سرچشمه عرفان عارفانه نوشید که سهمش شهادت عاشقانه با لب تشنه بود و ثارالله گشت و قتیل العبرات.
عرفه است و چشم انتظاری هزار و چندین ساله،
و دلتنگی به وسعت این همه سال غیبت و اشک ریزان از فراق آخرین ذخیره پروردگار.
عرفه است و باید اندیشید:
به معصومیتی که از قلوبمان کوچ کرده، به تمناهای پوچ و آرزوهای بلند و منیت های نا تمام.
به پروردگاری که چشم به راه بازگشت ماست تا با نگاه کریمانه اش گل های معرفت را در باغ وجودمان برویاند.
عرفه است و باید راهی افق پر نور سیر و سلوک شوی و در عرفات وجودت از رایحه ی دل انگیزِ «دعا»، مست و سرشار.
عرفه است و فریاد «اَنْتَ الّذی»هایت و اعتراف«انا الّذی»،هایت گوش آسمان و زمین را پر می کند تا صحرای عرفات وجودت، بهشتی از عرفه شود.
امروز غبار عصیان و گناه، از قلب ها زدوده می شود و ملایک عصر عرفه با سبد سبد گلواژه های بخشش پروردگار و شیرینی اجابت دعا، خدایی شدنت را جشن می گیرند:
خدایا در این روز ما را از کسانى قرار ده که از تو درخواست کردند، و تو به آنان عطا فرمودى و تو را شکر نمودند پس بر آنان افزودى و به سویت بازگشتند و آنان را پذیرفتى، و به سوى تو از همه گناهانشان بیزارى جستند پس همه گناهانشان را آمرزیدى!
خدایا ما را پاک کن، و زارى ما را بپذیر!
عرفه است و تو دعوت شده ای در جمعی که خالصانه پروردگار خویش را می خوانند:
الْحَمْدُ لله الَّذى لَیْسَ لِقَضآئِهِ دافِعٌ وَلا لِعَطائِهِ مانِعٌ وَلا کَصُنْعِهِ صُنْعُ صانِعٍ
«خداى را سپاس که براى حکمش برگردانندهاى،و براى بخشش بازدارندهاى و همانند ساخت هاى ساخته هیچ سازندهاى نیست»
و هم نوا می شوی با نوای آسمانی امامی که حجّش را ناتمام گذاشت برای اصلاح امت جدش و احیای فریضه امر به معروف و نهی از منکر:
اَنْتَ کَهْفى حینَ تُعْیینِى الْمَذاهِبُ فى سَعَتِها وَتَضیقُ بِىَ الاَْرْضُ بِرُحْبِها
«تو پناهگاه منى زمانى که راه ها با همه وسعتشان درمانده ام می کنند، و زمین با همه پهناورىاش بر من تنگ می گیرد»
عرفه روز تولد اشک است برابر دریا دلی امام حسین(ع)، تا پنجره ای به رویت باز شود به سمت کربلا، جایی که نسیم دل انگیز عشق و ایثار و شهادت در آن می ورزد.
و دلت می خواهد بداند امامت از کدام سرچشمه عرفان عارفانه نوشید که سهمش شهادت عاشقانه با لب تشنه بود و ثارالله گشت و قتیل العبرات.
عرفه است و چشم انتظاری هزار و چندین ساله،
و دلتنگی به وسعت این همه سال غیبت و اشک ریزان از فراق آخرین ذخیره پروردگار.
عرفه است و باید اندیشید:
به معصومیتی که از قلوبمان کوچ کرده، به تمناهای پوچ و آرزوهای بلند و منیت های نا تمام.
به پروردگاری که چشم به راه بازگشت ماست تا با نگاه کریمانه اش گل های معرفت را در باغ وجودمان برویاند.
عرفه است و باید راهی افق پر نور سیر و سلوک شوی و در عرفات وجودت از رایحه ی دل انگیزِ «دعا»، مست و سرشار.
عرفه است و فریاد «اَنْتَ الّذی»هایت و اعتراف«انا الّذی»،هایت گوش آسمان و زمین را پر می کند تا صحرای عرفات وجودت، بهشتی از عرفه شود.
امروز غبار عصیان و گناه، از قلب ها زدوده می شود و ملایک عصر عرفه با سبد سبد گلواژه های بخشش پروردگار و شیرینی اجابت دعا، خدایی شدنت را جشن می گیرند:
خدایا در این روز ما را از کسانى قرار ده که از تو درخواست کردند، و تو به آنان عطا فرمودى و تو را شکر نمودند پس بر آنان افزودى و به سویت بازگشتند و آنان را پذیرفتى، و به سوى تو از همه گناهانشان بیزارى جستند پس همه گناهانشان را آمرزیدى!
خدایا ما را پاک کن، و زارى ما را بپذیر!
نظر شما