گزارش تصویری؛ انقضا آموزش سند ۲۰۳۰
مخالفت با سند آموزش ۲۰۳۰ یونسکو در واقع مخالفت با سندی است که با اسم توسعه کشورها، گام به گام، مبانی و ارزشهای اسلامی و اعتقادی جامعه را نشانه میرود.
به گزارش خبرنگار
خبرگزاری صدا و سیما؛ وقتی از ۲۰۳۰ صحبت میشود بحث قرار گرفتن عقربههای ساعت در یک وضعیت مشخص نیست! بحث چندین سال آینده تا سال ۲۰۳۰ در میان است و همین گره خوردن یک سند با سرنوشت یک ایران جمعیت بود که عبور بی تفاوت از کنار آن را، غیر ممکن ساخت.
از میان صدها طرح و لایحهای که در کشورمان تبدیل به قانون شده یا حتی مصوبات بینالمللی که به آنها ملحق شدهایم، تاکنون هیچ یک به اندازه «سند توسعه پایدار ۲۰۳۰» چالش برانگیز نشده است.
بحث از سند تجویزی سازمان ملل، مشتمل بر ۱۷ هدف اصلی و ۱۶۹ هدف ویژه است؛ نسخهای واحد، برای کشورهایی با فرهنگها و هویتهای متفاوت! که البته اهداف آموزشی آن که در اجلاس اینچئون پذیرفته شد بیش از سایر اهداف سند، حساسیت برانگیز است.
تاکید بر حق تحفظ در پذیرش سند ۲۰۳۰ به معنای خودداری از اعمال بخشی از مقررات آن، تلاش دیگری برای حفظ این سند بود.
اما سوال بزرگ این جاست که اجرای سند آموزش ۲۰۳۰ با آن همه ابهام و تناقض با سیاستهای بالادستی و تضاد با هویت دینی مردم چرا و به چه علت پذیرفته شد؟
هشدارها و تذکرات خصوصی درباره پذیرش سند ۲۰۳۰، کارگر نمیافتد و هدفهای این سند در اسرع وقت در مسیر اجرا قرار میگیرد.
رهبر معظم انقلاب در هفدهم اردیبهشت امسال، در تذکری علنی و صریح، از پذیرش سند ۲۰۳۰ انتقاد میکنند و به دستگاههای متولی تذکر جدی میدهند.
بعد از فراز و فرودهای چندین ماهه سرانجام، شورای عالی انقلاب فرهنگی در تاریخ ۲۳ خرداد ماه، سند ۲۰۳۰ را لغو میکند.
مخالفت با سند آموزش ۲۰۳۰ یونسکو در واقع مخالفت با سندی است که با اسم توسعه کشورها، گام به گام، مبانی و ارزشهای اسلامی و اعتقادی جامعه را نشانه میرود تا در نهایت هویت سکولاریسم جایگزین هویت دینی شود و چیزی از "استقلال فرهنگی" باقی نماند.
حالا با حذف بخش آموزش سند توسعه پایدار ۲۰۳۰، سایر اهداف این سند نیز در دست بررسی قرار گرفته است.
قطعا این آخرین سند طراحی شده غرب با هدف نفوذ نخواهد بود، اما آنچه که مانع از خدشه دار شدن استقلال کشور میشود، هوشیاری و نظارت همیشگی دستگاههای مسئول است.
توجه به توسعه و ترویج فرهنگ ایرانی اسلامی و حفظ استقلال فرهنگی کشور وظیفه همه دغدغهمندان و معتقدان به انقلاب است؛ غفلت از این وظیفه مهم و بهره گیری از نسخههای غربی متضاد با فرهنگ دینی ملت ایران که راه نفوذ فرهنگی را به کشور فراهم میکند پیامدهای جبران ناپذیری دارد که باید نهادهای بالادستی و نظارتی با حسایت و دقت بیشتری به این مسایل توجه کنند.