انتخابات سوریه و چشم انداز دیپلماسی غرب در این کشور

استقبال مردم از انتخابات سوریه سبب شد حتی آسوشیتدپرس پیش بینی کند: "انتخابات پارلمانی در سوریه مهر تاییدی برای بشار اسد رئیس جمهور سوریه است".
این خبرگزاری با اشاره به حضور مردم سوریه پای صندوق های رای در روز چهارشنبه، پیش بینی کرد: "این انتخابات مهر تاییدی برای بشار اسد رئیس جمهور سوریه است".
این انتخابات در حالی برگزار می‌شود که آتش بس شکننده بین طرف‌های درگیر وجود دارد و مذاکرات صلح در ژنو با هدف پایان دادن به پنج سال جنگ داخلی در این کشور ادامه دارد.
رای دهندگان سوری بلافاصله پس از باز شدن مراکز اخذ رای در ساعت هفت صبح به وقت محلی (چهار به وقت گرینویچ) در پای صندوق های رای حاضر شدند. حدود سه هزار و 500 نامزد در این انتخابات رقابت می کنند.
ولید معلم وزیر امور خارجه سوریه پس از انداختن رای خود به صندوق در مصاحبه با خبرنگاران گفت: «ما در سوریه همواره گفته ایم که این مردم سوریه هستند که باید درباره سرنوشت خودشان تصمیم بگیرند و امروز آنها عملا صحت این حرف را تایید می کنند.»
استقبال مردم سوریه از انتخابات چند پیامد جدی دارد:
1- اهرمی موثر برای وزن کشی جایگاه و منزلت دولت و شورشیان سوریه بین مردم این کشور است؛
2- وزن دولت این کشور را در مذاکرات ژنو بیشتر می‌کند؛
3- پشتوانه محکمی برای مشروعیت یافتن ادامه تهاجم نظامی ارتش سوریه و متحدان آن به مواضع شورشیان و تروریست‌ها در صورت شکست آتش بس است؛
4- ادعا‌های دموکراتیک کشور‌های غربی را در توجیه حمایت از شورشیان و تروریست‌ها در سوریه، زیر سوال می‌برد.
هرچند برگزاری انتخابات در سوریه یک گام مهم در مسیر تحقق فرایند سیاسی در کشور باشد، اما با توجه به این پیامدها طبیعی است کشورهای غربی و شورشیان سوری با برگزاری این انتخابات مخالفت کنند، روند انتخابات را مخدوش یا اهمیت آنرا نادیده انگارند. و حتی آنرا «اقدامی تحریک آمیز» بدانند و یا ادعا کنند باعث بوجود آمدن فضای نامناسب و تضعیف مذاکرات صلح ژنو می‌شود.
آلمان روز چهارشنبه اعلام کرد نتایج انتخابات پارلمانی در سوریه را که دولت بشار اسد رئیس جمهور این کشور در حال برگزاری آن است نخواهد پذیرفت. همزمان فرانسه نیز  انتخابات پارلمانی را «نمایشی»‌ خواند. رومن نادال سخنگوی وزارت امورخارجه فرانسه با محکوم کردن این انتخابات ادعا کرد: «تنها ساکنان منطقه محدودی از خاک سوریه به پای صندوق های رأی فراخوانده شده اند. میلیون‌ها سوری آواره در داخل یا خارج از کشور در نظر گرفته نشده اند.»
این ادعاها در حالی است که اولا، مراکز اخذ رای در 12 استان از 14 استان سوریه به جز استان رقه که تحت کنترل گروه تکفیری صهیونیستی داعش است و همچنین استان إدلب در شمال غرب سوریه که تحت کنترل گروه تکفیری صهیونیستی جبهه النصره قرار دارد، دایر شده است. ثانیا، اگر انتخابات در مناطق تحت اشغال تروریست‌ها نیز برگزار می‌شد، به علت جنایات و وحشی‌گری‌های آنها، باز هم با استقبال مردم آن مناطق روبرو می‌شود.
در هر حال، ظاهرا در واکنش به انتقادات به انتخابات سوریه و برای اینکه این رویداد بزرگ سیاسی در سوریه مغایر با روند مذاکرات در ژنو به نظر نرسد، روسیه اعلام کرد انتخابات پارلمانی سوریه برای تقویت ساختار حکومت کنونی در این کشور تا زمانی که مذاکرات صلح زمینه را برای انتخابات جدید هموار کند، ضروری است. سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه گفت انتخابات روز چهارشنبه سوریه برای جلوگیری از « خلاء قدرت» در این کشور ضروری است. وی تصریح کرد مذاکرات صلح سوریه که قرار است این هفته در ژنو از سرگرفته شود باید منجر به توافق درباره قانون اساسی جدید و انتخابات جدید این کشور شود.
آنچه در پایان بیشتر قابل تامل است اینکه، محافل غربی و صهیونیستی مدعی حمایت از دموکراسی نه تنها از اجرای انتخابات - به عنوان گامی در جهت تحقق فرایند سیاسی - در سوریه حمایت نکردند، بلکه به اقدامات و ادعا‌های تهدید و تحریک‌آمیز برای دامن زدن به بحران در سوریه متوسل شدند.
از جمله نخست وزیر رژیم صهیونیستی از احتمال حمله نظامی به اهدافی در سوریه و لبنان خبر داد. روزنامه وال استریت ژورنال نیز همزمان به نقل از مقامات آمریکایی و مقامات دیگر نوشت سیا و شرکای منطقه‌ای‌اش طرح هایی را آماده کرده‌اند تا در صورت شکست آتش‌بس شش هفته ای، سلاح‌های قدرتمندتری را به مخالفان (به اصطلاح) میانه‌رو در سوریه برای جنگ با حکومت سوریه بدهند.
فرانتس کلینتسویچ Frants Klintsevich درباره این طرح به خبرگزاری ایتارتاس گفت: «اوضاع در سوریه اکنون مطابق طرح های آمریکا پیش نمی‌رود و برای همین است که آمریکا عملا به سوی اقدامات بی منطق کشیده می‌شود. این تلاش ها هیچ نتیجه‌ای نخواهد داشت.»
این عکس العمل‌ها به انتخابات سوریه بار دیگر آشکار کرد که غرب و متحدان آن بیش از اینکه دغدغه مسائل مردم سوریه را داشته باشند دغدغه اهداف و منافع خود را دارند و در درجه اول سعی خواهند کرد روند سیاسی و گفتگو‌ها در ژنو به سویی پیش رود که متحدین سوری آنها در سوریه به وزنه سیاسی موثری تبدیل شوند، وزنه سیاسی که بین آنها و طرفداران مقاومت اسلامی ضد صهیونیستی (دولت بشار اسد، ایران، روسیه و جنبش در حزب الله) موازنه سیاسی و نظامی ایجاد کند و در نتیجه یکه تازی مقاومت در این کشور مهار و زمینه برای نقش آفرینی غرب و متحدانش در این کشور فراهم شود. طبیعتا این ممکن نمی‌شود مگر اینکه مناطق تحت اشغال داعش و جبهه النصره به تصرف شورشیان و متحدان غربی و منطقه‌ای آنها بی افتد.
در صورتی که کشور‌های غربی نتوانند این سناریو سیاسی را در سوریه دنبال کنند، قطعا آنها در پی تجزیه سوریه یا سیطره شورشیان و نظامیان ترکیه و عربستان بر مناطق تحت اشغال تروریست‌ها خواهند رفت، البته اگر بتوانند.
این واقعیت‌ها درباره طرح‌ها و برنامه‌های غرب، رژیم صهیونیستی و متحدان منطقه آنها در سوریه سبب می‌شود این ایده تقویت گردد که بحران در این کشور راه حل سیاسی ندارد و تنها راه حل و فصل آن  ادامه مبارزه با تروریست‌ها در این کشور است.   

----------------------------------------
بررسی و تحلیل/ عبدالرضا خلیلی